Ellere yar ülkem..

Bir haftadır ülkemdeyim ,Türkiye de yani ..

Hani şu Türk ile Türkiyeli kavramın kıyasıya karıştırıldığı,iktidar ile muhalefetin girift bir bilmece olduğu,bu ekonomik krizde kendi insanımızın hâlâ nasıl yaşayabildiğine akıl sır ermediği,hayvanların ,kadınların ,çocukların cümle mazlumların neredeyse Allahtan başka sığınacak yerinin makamının kalmadığı ,parası olmayanın bir kaldırım taşı kadar değerinin olmadığı ülkemdeyim…

Bir haftadır tek başıma temel ihtiyaç harcamalarımın tutarının beni hayretler içinde bıraktığı ülkemde..

İşlerimin gereği için kalmak zorunda kaldığım otelin fiyatını görünce,bütün işlerimi 1 güne sığdırmak zorunda kaldığım ülkemde…

Döviz bozdurmak için girdiğim  “burasımı pahalı yaşadığınız yermi pahalı ?” sorusuna “sizce?”deyince “biz de çok ucuza yaşıyorduk abla “ diyen kuyumcunun akıl almaz yorumunun yapıldığı ülkemde…

Malatya’da deprem bölgesindeki insanların,aynı ateşin içinde olmalarına rağmen birbirine yaptıkları kurnazlıkların anlatıldığı ülkemde..

Okullarda akran şiddetinin hızla arttığı,cinsel eğilimleri farklı çocukların diğerlerini de baskı ve zorbalıkla bu ortama çekme gayretlerinin sessiz fakat derinden büyüdüğü ülkemde ..

Taksi şoförlerinin (çok küçük bir kısmı müstesna)akıl almaz bir ukalalıkla ,”bir çete gibi” psikolojik terör estirdiği ülkemde..

Ve yine aynı taksi şoförlerinin günlük güncellenen zamlarla kontak kapatma aşamasında olduğu ülkemde..

Türk insanının kendi ülkesinde yabancıdan daha yabancı olduğu ,eskiden “mülkün sahibi Allah’tır !” yazan binalar da şimdi neredeyse”mülkün sahibi Türkler den başka herkestir.” cümlesinin yazılmasına ramak kaldığı ülkemdeyim..

Kahvaltıda yan masada, konuşmaları herkes duysun diye bağıra bağıra yapan abinin önce başkanını sonra vekilini arayıp “efendim burayı muhakkak almam lazım sayın başkanım ,sayın vekilim ..!” diye sırasıyla höykürerek konuşup,bi parmak ,pardon el atmasını istediği ülkemdeyim..

El kadar ekmeğin 5000 tl olduğu,bütün bunları görmemek için insanımın türlü çeşitli sebepler uydurduğu ülkemdeyim…

“Kirayı versem açım,karnımı doyursam kirayı veremem .”diyen insanların her geçen gün arttığı ve yaşamak istemediği ülkemdeyim..

Ana muhalefet partisinin kendi içinde yine kendisi ile cebelleştiği,herkese ulaşma vaadiyle çıktığı yolda herkesten uzaklaştığı ülkemdeyim ..

Ziyarete giderken bir kutu lokum bile götüremeyecek kadar fakirleşen ,ama Cumhurbaşkanının gittiği heryere bir Togg hediye götürdüğü ülkemdeyim ..

Artık ülkem gibi olmayan ,aidiyetimi yitirdiğimi dibine kadar hissettiğim ve ellere yar ülkemdeyim …

Sahi Şahballı nın türküsündeki gibi ..

Güzel ülkem “sen nerdesin ben nerdeyim..??”